صفحه اصلی
اینستاگرام
تلگرام
آیگپ
بله

rss user

در گفت‌وگو با هفته نامه تجارت فردا

باید ادغام می شدند

باید ادغام می شدند
تنوع سیاست های تصمیم گیری مدیران از دلایلی بوده است که صنعت خودرو در این سالها نتوانسته است رشد کند و البته وابستگی این صنعت به دولت. هیچ کشوری نتوانسته است با سیاست های سالیانه یا دو ، سه سال یک بار مسیر پیشرفت را طی کند.
مهرداد بذرپاش نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و رئیس کمیته صنعت مجلس درباره صنعت خودروسازی با هفته نامه تجارت فردا به گفت‌وگو نشسته که مشروح آن به شرح ذیل است:

تجارت فردا : *یارانه تولید و به خصوص سهم بخش خودروسازی یکی از دغدغه های همیشگی فعالان اقتصادی وتولیدگران بوده است.باآغاز دور دوم هدفمندی یارانه ها بحث بر سر اختصاص یارانه به خودروسازان بار دیگر بالا گرفته است. شما زمانی که مدیر خودروساز بودید خود از بانیان ومصران بر این دست کمک ها بودید؛ حالا که در جایگاه نماینده مجلس هستید،آیا نظرتان تغییر نکرده و به این نتیجه نرسیده اید که نباید این میزان زیر پر و بال این دومجموعه خودروسازی را گرفت؟

در موضوع یارانه تولید قرار بر این بوده که طبق قانون 30 درصد از محل افزایش قیمت ها و حامل های انرژی به بخش تولید پرداخت شود تا این بخش این بودجه را در جهت ارتقای زیر ساخت ها و جبران هزینه های ناشی از افزایش عوامل حامل ها که در نتیجه منجر به گران شدن بسیاری از ابزارهای تولید می شود اختصاص دهد تا جبرانی باشد بر افزایش هزینه ها.

* سیاستی که در دوران آقای احمدی نژاد اجرایی نشد و حالا از روحانی انتظار داریم با وجود ثبت نام های بالای مردم در یارانه ها اجرایی کند؟

بله، این امر در دولت های نهم و دهم میسر نشد. همچنین در دولت یازدهم اعتقاد بر این است که از محل های دیگر به تولید کمک شود، کمک هایی مانند تسهیلات بانکی. که در خصوص تسهیلات بانکی لازم است بگویم این تسهیلات همیشه برای بخش تولید فراهم بوده و نیازمند اجرای طرح هدفمندی برای کمک به بنگاه های تولیدی نبوده است. اگر دولت ها قصد داشته اند به حوزه تولید کمک کنند که طبیعتا خواست قلبی همه دولت این امر بوده است، می توانستند با توصیه و فشار بر سیستم بانکی بخش عظیمی از منابع بانکی را به بخش تولید هدایت کنند.

*شما که امروز نماینده مجلس هستید ودیگر از نگاه ناظر نه مجری به قانون نگاه می کنید، خودتان به این امر واقف هستید که دادن این میزان کمک و تسهیلات به بخشی مانند خودروسازی ها از توان دولت خارج است؟

ببینید همین الان بانک ها معوقات بالای دارند. اگر دولتی بتواند 10 درصد این معوقات که عددی بالغ بر شش یا هفت هزار میلیارد تومان می شود، به سیستم تولید تزریق کند، قطعا تولید جان دوباره خواهد گرفت و می تواند بر بسیاری از مشکلات فائق بیاید و همینطور زمینه ساز ایجاد اشتغال در کشور باشد.

*بسیاری از فعالان اقتصادی معتقدند دوبنگاه خودروسازی موجود در کشور بهره وری لازم و مناسب را ندارند. بیش از این هم نباید با انرژی زاهای موقتی آنها رامجبور کرد که سرپا بمانند. جسارتا می گویم ،خیلی ها معتقدند باید رانت های دولتی که در زمان شما به اوجش رسید، به پایان رسد؟

نکته اول بنگاه های خودرو سازی برای تامین نقدینگی خود تا به امروز از دو روش اخذ تسهیلات از منابع بانکی و پیش فروش اقدام می کردند و هر زمان که هر یک از این دو عامل کاهش پیدا می کرد وضعیت بنگاه ها به وضعیتی بحرانی تبدیل می شد. به همین دلیل بیاییم یک اصل قرار بدهیم وبه اشتباه نگوییم دولت به این سیستم رانت ویژه می داده؛ همان زمان مدیریت خود بر این امر تاکید داشتم که آزادسازی ظرفیت ها و دارایی غیرضروری وتبدیل آنها به منابع قابل مصرف یک راه کمکی است که این موضوع می تواند جزو راهکارهای اصلی قراربگیرد. نکته دوم این است که در حال حاضر حوزه تسهیلات بانکی دچار وضعیت انقباضی شده است که با این وجود عملا منبع اصلی تامین منابع مالی بنگاه ها از محل پیش فروش خودروها است. پیش فروش فارغ از اینکه هزینه مالی زیادی می تواند داشته باشد این ضرر را دارد که شما آینده را فروخته ای و هزینه تولیدات آینده را پیشاپیش گرفته ای و در طول زمان مصرف کرده ای. به همین جهت برای جبران کمبود ورود منابع از طریق شبکه بانکی باید به راه کار بهره ور کردن دارایی های در اختیار روی آورد و بسیاری از سهام های غیر ضرور و اموال منقول را آزاد کرد تا منابع آن در اختیار تولید قرار بگیرد، چرا که ماموریت اصلی صنعت خودرو سازی، تولید خودروی با کیفیت و با قیمت مناسب در شان مردم ایران است.

*اما در تمام دوره آقای احمدی نژاد این کمک های دولت بود که این وضعیت را روی پا نگه داشت. آیا الان از سوی برخی محافل به دولت جدید فشار نمی آید که باید سنت اشتباه دولت قبل ادامه یابد؟

ببینید سوال این است که آیا این دولت نباید توجه ویژه به بخش خودروسازی داشته باشد؟ آقای رییس جمهور به وزیر مربوطه اعلام کردند از محل درآمد یارانه ها بودجه ای در اختیار تولید قرار نمی گیرد، که در مقابل این دستور باید پرسید چرا چنین اقدام غیر کارشناسانه ای می خواهد صورت بگیرد. اگر از دولت گذشته خرده گرفته می شد که به بخش تولید اهمیت نمی دهد، با کارهایی که دولت یازدهم در این بخش در حال انجام دادن است می بینیم باز همان مسیر در حال تکرار شدن است و خلاف قانون در حال رخ دادن است.

*زمان آقای احمدی نژاد تهسیلات در قالب وام هزارمیلیارد تومانی داده شده. فکر می کنید این سیستم باید ادامه پیدا کند؟

ببینید این موضوع جزو راهکارهای سریع الوصول است که سیستم بانکی موجود را مکلف به تخصیص منابع و سپرده های خود جهت تخصیص تسهیلات به حوزه تولید به ویژه خودرو سازی بکنیم که این امر از دولت بر می آید. که خیلی از افراد می گویند این سیاست تسهیلات تکمیلی است، در صورتی که چنین نیست، بلکه بانک مرکزی و سیاست گذاران پولی و مالی می توانند درصد تخصیص منابع بانک ها را تعیین کنند و بانک ها از آن به بعد موظف می شوند سپرده های خود را در حوزه تولید مصرف کنند.

*اما در این میان نقش مدیران بنگاه های خودروسازی چیست؟تا کی می خواهند با تکیه بر دولت ادامه حیات اقتصادی دهند؟

البته نباید از فعالیت هایی که خود خودرو سازان می توانند در جهت بهبود وضعیت تولیدشان انجام دهند بگذریم. بهره وری در صنعت خودرو سازی کشور چندین برابر از میزان کنونی امکان ارتقا دارد. بنده که در این صنعت کار کرده ام،به خوبی می دانم که خیلی بیشتر از زمان کنونی که در آن به سر می بریم می توان از آن بهره وری داشت. بهره وری یعنی همه عوامل تولید از این زمانی که در آن انجام وظیف می کنند بهتر کار کنند و به همین جهت برای ارتقا و پیشرفت در امر خودرو سازی، این صنعت راهی جز ارتقای بهره وری ندارد که البته همین راه از مسیرهای اصلی پیشرفت در این حوزه شناخته می شود.

*شما مدتی مدیرعامل سایپا وپارس خودرو بوده اید و در جریان فعالیت این دو بنگاه خودروسازی بوده اید. مگر دوره شما این امر میسر شد؟

کشور ما در حوزه خودرو همزمان با کشور کره شروع به خودرو سازی کرد. کره سه دهه منتاژ ، تولید مشترک و تولید پلت فرم اختصاصی را در دستور کار قرار داد و هر کدام را در یک دهه خاص طی کرد. ما همانند کره این سه دهه را در دستور کار قرار دادیم منتهی با این تفاوت که دهه های ما بیش از دهه شد و بعضاً به بیست سال هم رسید.

در صنعت خودرو که همزمان با کره شروع کرده بودیم در دهه و یا دوره تولید مشترکمان،  به جای ده سال تقریبا نزدیک به بیست سال توقف کردیم و تولید و طراحی اختصاصی پلت فرم در ایران به کمترین حد ممکن تنزل پیدا کرد. در آن زمان تا شخصی حرف از تولید پلت فرم اختصاصی در کشور می زد یا حرف از طراحی خودرو ملی می زد، برخی از دوستان سعی می کردند با تمسخر یا غیر قابل اجرا بودن و غیر ضروری بودن این طرح ها و نگرش ها، خط بطلانی بر این امر بکشند ولی حتی کشور کره نیز در دهه رشد و توسعه تکنولوژی خود در زمینه خودرو ساخت پلت فرم اختصاصی را در دستور کار قرار داد. در شرکت ایران خودرو اولین پلت فرم اختصاصی خودروی سمند بود که حدود 15 سال پیش رونمایی شد و به بازار عرضه شد و ایران خودرو از آن به بعد می توانست ادعا کند خودرو ساز است. شرکتی که در دنیا دارای پلت فرم های اختصاصی نباشد اگر ادعای خودرو سازی بکند امری خنده دار است و در بین شرکت های معتبر دنیا هیچ نام و نشانی نخواهد داشت و جایگاهی به خود اختصاص نخواهد داد.

*سوالم درباره دوره مدیریت خودتان در سایپا بود؟

گروه ساپیا از این امر نیز مثتثنی نبوده است و در چهل _ پنجاه سال تولید صنعت خودرو، سایپا نیز بدون هیچ گونه پلت فرم اختصاصی فعالیت کرده است و خودرو های متنوعی هم وارد بازار کرده که یا تحت لیسانس بوده اند یا تولید مشترک با دیگر کشورها و یا به صورت کامل وارد شده اند. اما اولین پلت فرم اختصاصی خانواده سایپا خودروی مینیاتور سابق یا تیبای کنونی بوده است که سایپا می تواند ادعا کند این خودرو اولین برند اختصاصی این شرکت است. امری که در دوره من رخ داد.

*با همه اینها بعد از چندین سال تولید دوپلت فورم در دو کارخانه بزرگ ومهم کشور،کم به نظر می رسد. این طور فکر نمی کنید؟

بله. متاسفانه ما در این حوزه عقب مانده ایم و باید تلاش کنیم سریع تر خود را به کارخانجات تولید خودروی جهانی برسیم. البته این صحبت های من نافی  اقدامات کار مشترک با خوردو سازان جهانی نیست. با تولید مشترک است که بسیاری از تجربیات منتقل می شود و از دانش های فنی در کوتاهترین زمان ممکن می شود استفاده کرد.

*شما در دوره خودتان چه حرکتی برای پیشرفت صنعت خودروسازی کردید؟چون وقتی شما پیشنهادات تان را مطرح می کنید در کمسیون صنایع بسیاری از ناظران آن را با عملکردتان قیاس می کنند وبه نتایجی منفی می رسند.

در زمانی که من مدیر عامل سایپا بودم، پیسنهاد ادغام دو خودرو سازی را دادم. بعد از طرح این پیشنهاد عده ای بر این پیشنهاد که در حد طرح بود، حمله کردند و حتی برای مخالفت خود یک دلیل کارشناسی ارائه نکردند و صرفا این پیشنهاد را سیاسی تلقی کردند و از گردونه خارج کردند. پس عامل دیگر سیاسی تلقی کردن طرح ها و ایده ها از سوی برخی از افراد و گروه ها است.  البته در آن زمان پیشنهاد ما در حوزه ادغام کارخانه های خودرو سازی کشور این نبود که دو برند سایپا و ایران خودرو از بین بروند بلکه ادغام و یکی کردن و همکاری های راهبردی مشترک میان اجزای این شرکت ها منظور بود که می توانست بسیاری از هزینه ها را کاهش دهد و همینطور بسیاری از رقابت های بی ربط و البته مضر را از بین ببرد و رقابت به طور واقعی در کشور به وجود بیاورد که مسیر ورود ایران به بازارهای جهانی مهیا شود. عده ای در زمان مطرح شدن این طرح می گفتند در هیچ کجای دنیا چنین امری مرسوم نیست، در صورتی که در گذشته بیش از 45 شرکت خودرو سازی در دنیا وجود داشت که این شرکت ها در حال حاضر تبدیل به هفت یا هشت گروه بزرگ و مطرح خودرو سازی در جهان شده اند که این ادغام ها مسیری است که بسیاری از کشورهای بزرگ دنیا و پیش رو در صنعت خودرو سازی طی کرده اند تا به جایگاه کنونی خود رسیده اند. نکته دیگر در این بحث خصوصی سازی است که هنوز به معنای واقعی کلمه در کشور شکل نگرفته است.

*از عوامل سیاسی گفتید. صنعت خودروسازی هم از سیاست راه گریزی ندارد وعوامل زیادی برای نصب یا عزل مدیران و همین طور تصمیمات اجرایی دخیل است.موضوعی که در مورد مدیریت سیاسی شما هم مطرح بود.

ببینید فکر نمی کنم فردی بتواند انتخاب من راسیاسی بداند. اگر من برای این سمت منتصب شدم، بروید ببینید در دوره آقای خاتمی وهاشمی هم چنین انتصاباتی بوده یا نه؟ وقتی من از سیاسی کاری صحبت می کنم، دقیقا مراد برخورد سیاسی افرادخاص با این دو گروه خودروسازی است. سیاسی کاری که جلوی تصمیات و اجراهای بزرگ در زمینه اقتصادی را گرفته. در صنعت خودرو نیازمند تصمیمات بزرگ و راهبردی هستیم و نباید از گام برداشتن بترسیم.

تنوع سیاست های تصمیم گیری مدیران از دلایلی بوده است که صنعت خودرو در این سالها نتوانسته است رشد کند و البته وابستگی این صنعت به دولت. هیچ کشوری نتوانسته است با سیاست های سالیانه یا دو ، سه سال یک بار مسیر پیشرفت را طی کند. شرکت رنو مدت زمان زیادی یک سیاست را در پیش گرفت و طبیعتا به اهدافی هم که می خواست رسید برای همین سیاست ها بایدزمان لازم برای تحققش را داشته باشد به ویژه در حوزه صنعت و تولید. بنابراین مسئولین نباید انتظار داشته باشند که صنعت خودرو در کشور پیشرفت کند چرا که با تغییر هر مدیری و یا تغییر سیاست صنعت خودرو پیشرفت نمی کند. البته این را بگویم که حمایت های دولت گاهی به نفع صنعت خودرو سازی و پیشرفت کشور تمام می شود، برای نمونه در زمان تولید خودروی مینیاتور یا همان تیبا، اگر دولت از من حمایت نمی کرد  در تولید این خودرو موفق نمی شدیم. همچنین در زمان تولید خودروی سمند در ایران خودرو،  مهندس غروی مدیرعامل وقت ایران خودرو نیز با حمایت دولت وقت، توانست سمند را تولید و به بازار عرضه کند. پس حمایت امری طبیعی است و به دلیل اینکه فشار بر خودرو ساز  از جهت های مختلفی وارد می شود، مدیران باید با پشتوانه باشند تا بتوانند کار را پیش ببرند.

نظر خود را اضافه کنید.

ارسال نظر به عنوان مهمان

0 محدودیت حروف
متن شما باید بیشتر از 10 حرف باشد
نظرات ارسالی پس از بررسی و تائید نمایش داده خواهد شد
شرایط و قوانین.
  • اولین نظر را شما بدهید